Ouderschap: een van de moeilijkste, maar ook meest waardevolle uitdagingen uit het leven.
Geen enkele ouder ‘doet het zomaar even’ en kinderen worden ook nog steeds niet geboren met een gebruiksaanwijzing. Wanneer je samenleeft met de andere ouder, is het ouderschap al een ingewikkelde taak. Maar wanneer je gaat scheiden of gescheiden bent, kom je pas echt voor een uitdaging te staan. Misschien heb je wel heel veel frustraties over je ex-partner of zijn jullie met ruzie uit elkaar gegaan. Hoe ga je daarmee om in je rol van ouder? Want ook al ben je geen partners meer, je bent nog steeds samen ouders.
Fundament van een huis
In onze gesprekken brengen wij deze lastige situatie vaak in beeld met een tekening in de vorm van een huis.
Van dit huis staat de onderste liggende lijn symbool voor jullie partnerrelatie.
In die relatie brengen jullie beide mee wat jullie eigen maakt: je normen en waarden, je geschiedenis, dingen die je hebt meegemaakt, etc.
Die brengen we in beeld met twee staande lijnen, van jullie partnerrelatie naar boven.
Komen er kinderen in jullie relatie, dan tekenen we boven op de staande lijnen weer een liggende lijn. Die staat voor jullie band als ouders. Van beide kanten van die liggende lijn tekenen we een lijn schuin omhoog, die uitkomt in de punt. Die staan symbool voor jullie kind of kinderen en vormen het dak van het huis.
Gaan jullie uit elkaar, dan verbreek je ‘eenvoudig’ de partnerrelatie – je snijdt de lijn door – en daarmee is die relatie voorbij. Maar als er kinderen zijn, dan is het niet zo simpel. Je bent namelijk naast partners van elkaar ook ouders. En die ouderrelatie kun je niet verbreken. Maar door het verbreken van de partnerrelatie, staat het fundament van het huis een stuk minder stabiel, zeker wanneer er bijvoorbeeld ruzie of andere onrust is.
Bedenk goed dat veel onrust te maken heeft met jullie partnerrelatie. Verwijten over en weer, ‘daar heb je hem weer’ of ‘nu doet ze het weer’ en bepaalde aannames of denkpatronen, hebben allemaal te maken met hoe jullie je als partners naar elkaar gedragen. Als die onrust doorsijpelt in de ouderrelatie, dan gaat alles wankelen. Dat is voor kinderen heel ingewikkeld.
Zij zien jullie namelijk niet als partners, maar als ouders.
Verstevigen op het dakje
Voor je kinderen is het dus ontzettend belangrijk dat er stevigheid is in het huis. En als die stevigheid wegvalt in de partnerrelatie, dan bouw je als ouders extra stevigheid in de ouderrelatie. In de tekening van het huis wordt die lijn extra dik. Ook zet je een extra liggende streep tussen de partnerrelatie en de ouderrelatie. Daarmee breng je in beeld dat de strubbelingen tussen jullie als ex-partners geen gevolgen hebben voor jullie rol als ouders.
En dan komt er ‘topsport’ om de hoek kijken. Want hoe moeilijk het ook is, je moet de onrust uit je partnerrelatie dus in je hoofd even ergens ‘parkeren’ om de band als ouders te verstevigen. Hoe boos je ook bent en hoeveel frustratie je ook voelt. En dat is keihard werken! Het betekent namelijk dat je bij elke reactie moet nadenken: ‘reageer ik vanuit mijn rol als partner of als ouder?’
Dat klinkt ingewikkeld en misschien maakt een voorbeeld het wat meer duidelijk.
In onze praktijk zien wij dit vaak gebeuren met ouders die kleding kopen voor hun kind. Die gloednieuwe kleding gaat mee naar de andere ouder en – je raadt het al – de kleding wordt vies. Soms wordt de ouder die de kleding gekocht heeft, boos op de ander: ‘IK heb mooie nieuwe kleding gekocht en door JOU is die vies geworden’. Die ouder reageert dan eigenlijk als partner op de ander. Probeer dat te parkeren. Dat betekent niet dat je het er niet over mag hebben, maar alleen in rust, nooit in ruzie.
Het is ontzettend lastig, maar je doet het niet voor niets! Wanneer jij de rust kunt bewaren door frustraties te parkeren, geef je jouw kind weer de stabiele basis die het verdient.
Hoe je die rust kunt bewaren, vertellen we je graag in een van onze volgende blogs.